Project afgerond!

Het draait weer! Het lesrooster hangt, de leerlingen en deelnemers weten het nieuwe TaalLokaal te vinden, kortom, we zijn klaar voor het nieuwe schooljaar. Het TaalLokaal in Noordwijkerhout is zonder twijfel het project waar ik op dit moment het meest trots op ben. Het heeft vanaf het begin een 'gouden randje' gehad; op magische wijze trok, en trekt, het TaalLokaal steeds de juiste mensen aan.

Het begon in de winter van 2015 toen ik ontdekte dat jonge statushouders thuis zaten omdat er onvoldoende ruimte was op de scholen in de streek. De basisschoolleerlingen werden wel opgevangen, maar voor de pubers was geen plek. Ik had geen idee nog hoe het onderwijs werkte of hoe mensen dienden in te burgeren, maar ik wist wél zeker dat het een heel slecht plan was om deze jongeren aan hun lot over te laten.

Zo startte in februari 2016 mijn noodschooltje. Samen met leerlingen, ouders en docenten maakten die eerste dag het lokaal schoon. Soppen is heerlijk internationaal, je hoeft er geen woord Arabisch of Nederlands voor te spreken. De kringloopwinkel schonk ons de eerste tafels en stoelen. Via Facebook kregen we een schoolbord, een waterkoker, pennen en schriften... we waren een schooltje. Dankzij de fantastische donatie van een auto vol (!)  lesmaterialen werd het een vliegende start. Ik vergeet nooit die dinsdagochtend, de twééde dag. Om kwart over 8 was ik in het lokaal. Zouden ze het begrepen hebben? Zouden ze terugkomen? En toen ineens; het piepen van het hek, rennende voetstappen op het plein... kippenvel!

Het ondenkbare gebeurde. De 4 Syrische jongens waar het die eerste week mee begon vonden het leuk. Met grote eerbied voor de grotendeels gepensioneerde docenten zaten ze iedere ochtend weer op tijd op hun plek. Braaf liepen ze mee tijdens de vele excursies: naar de markt, met de bus, naar de bibliotheek. Ik keek regelmatig ontroerd naar de gebeurtenissen in het lokaal; naar meester Bert die steevast zijn lesdag afsloot met een Jordanees levenslied, naar meester Joop die zijn broodbakmachine meebracht, naar juf Sonja die de kinderen mooie letters leerde schrijven. Een jong Syrisch echtpaar trad regelmatig op als tolk... In het TaalLokaal kon iedereen even de spanning en de littekens van de reis vergeten, hier konden de leerlingen weer even 'kind' zijn, lachen, leren.

Na twee weken voegden vier Eritreese pubers zich naadloos in de klas. Ik vond het spannend, maar de docenten draaiden hun hand er niet voor om. Uiteindelijk telde het klasje 10 pubers toen er een nieuwe internationale schakelklas opende in Katwijk. Een èchte school.

Er kwam een bestuur, er kwam een Stichting, de dames-taalgroep uit het jongerencentrum trok bij ons in. De leerlingen van het noodschooltje kwamen voortaan naar de huiswerklessen die wij voor hen opzetten en in de zomer van 2016 startte voor de vaders de groep 'Wereldmannen'. In de loop van het schooljaar schreven we 70 deelnemers in en ruim 30 vrijwilligers.

Ondertussen bleef ik bouwen aan het netwerk van het TaalLokaal. Ik wilde de statushouders op een positieve manier in het nieuws krijgen en tegelijkertijd méér dorpsgenoten betrekken bij deze 'Nieuwe Noordwijkerhouters'. We hielpen mee met het steken van de corsowagens en haalden daarmee het landelijke nieuws. We haalden de ´Voorleesexpress´ naar het dorp en zochten vrijwilligerswerk voor de deelnemers. Steeds maar weer op zoek naar verbinding en contact.

Vanuit de gemeente kwam het voorstel om te verhuizen. Vier mooie ruimtes, centraal gelegen in het dorp, naast de bushalte. Geweldig. Dankzij de huisvestingssubsidie en vele uren hard werken door deelnemers en vrijwilligers is er nu een prachtig lokaal. Het is geworden zoals ik hoopte; frisse uitnodigende ruimtes, mooie spullen, een fijne plek om naar toe te komen. Het lesrooster hangt. Meneer Shirwan geeft dit jaar les in exacte vakken en extra rekenles, meneer Ton gaat door met zijn English Class en Benato pakt zijn 'conversatie voor gevorderden' weer op. Wat een club, wat een sfeer. Het TaalLokaal is volwassen.